Síndrome de Moebius Síndrome de Gilles de la Tourette
Primeira parte: detectar a enfermidade ou transtorno.
1- O diagnóstico e a historia clínica.
-O diagnóstico, é un procedimento mediante o cal identifícase calqueira estado de saúde (enfermidades, lesións...) a partir dos signos e síntomas destas. Despois de establecer o diagnóstico a maioría das veces realízanse outras probas pa confirmalo como por exemplo análise de sangue, biopsias...
-A historia clínica, é un conxunto de documentos privados que conteñen os datos, valoracións e información sobre a situación evolutiva do paciente (rexistrado cronolóxicamente) ademáis conta cos actos médicos e a identificación dos médicos e dos demais membros do equipo de saúde que intervino na atención do paciente.
2- Técnicas de diagnóstico:
Tipo de método ou proba usada como axuda para diagnosticar unha enfermidade o afección.Algunhas das máis comuns son:
-Radiografías: técnica exploratoria rápida e indolora que consiste en someter un corpo á acción dos raios X para obter imaxes especialmente de ósos, sobre unha placa fotográfica.
-Análise de sangue: Consiste en extraer unha pequeña cantidade de sangue venosa do paciente para o seu posterior transporte ao laboratorio e analización da mesma para determinar a súa composición (unha das probas médicas máis utilizadas)
-Electrocardiograma: é un procedemento simple e indoloro que mide a actividad eléctrica do corazón, cada vez que este late, unha señal eléctrica circula a través de el, mostrando como resultado o ritmo co que late.
-Técnicas endoscópicas: son técnicas que consisten na introducción dun sistema óptico flexible no corpo que grazas a unha luz pode grabar imaxes precisas que axudan no diagnóstico (colonoscopias…).
-Biopsias: é un procedemento que consiste en extraer unha pequeña mostra de tecido ou células do corpo para o seu posterior análise no laboratorio
Segunda parte: tratamento con medicamentos.
3- Medicamentos, fármacos, principios activos e excipientes.
Un fármaco é un principio activo (sustancia con propiedades destinada á fabricación do medicamento) e a mestura de varios de estos xunto con outras sustancias da lugar aos medicamentos. Aos medicamentos engádenselle tamén excipientes, sustancias que axudan á dixestión e absorción dos medicamentos.
O medicamento é unha sustancia, resultante da combinación de principios activos, que conta con propiedades para o tratamento, prevenención ou rehabilitación de enfermidades, tamén pode usarse para aliviar sintomas ou para axudar a diagnosticar algunhas enfermidades.
4- Etapas no desenvolvemento dun medicamento.
-Fase de descubrimento (dianas): o primeiro paso no proceso de descubrimento de fármacos é identificar a necesidade médica para unha enfermidade. Posteriormente identifícanse as dianas terapéuticas que son sustancias químicas asociadas a células o genes que considerase que poden ser a orixen dunha enfermidade.
-Fase preclínica: Antes de comezar a suministrarse en humanos, o fármaco pasa por unha fase de ensayos exhaustivos en organismos (in vivo) ou en tecidos/células (in vitro) para garantir a súa efectividade sen perxudiciar ao pacente e para poder observar posibles efectos secundarios.
-Fase clínica: esta fase é necesaria para saber cómo actúa o medicamento nas personas e para averiguar se tratase dun medicamento adecuado e eficaz no tratamiento da enfermidade, cun perfil de seguridade adecuado. Neste punto, a información obtida sometese a axencias reguladoras correspondientes de realizar ensayos clínicos do novo fármaco .
-Fase de aprobación e rexistro: nesta fase levase a cabo a solicitud as axencias competentes, para a autorización da comercialización do fármaco
5- Consecuencias do mal uso dos medicamentos.
Un mal uso dos medicamentos pode acarrear graves consecuencias e incluso a morte.
Estes efectos secundarios son moi variados, os máis común son: problemas cerebrais, problemas no tracto dixestivo, no tracto renal, problemas na respiración (relentarizada), problemas circulatorios… e en casos moi extremos pode provocar o coma, a sobredosis e incluso a morte. Outra consecuencia pode ser que ese medicamento deixe de facernos efecto cando o necesitemos debido a reiteración na introducción de este no noso organismo, ou incluso anular o efecto doutros fármacos.
6- A industria farmaceútica:
. A industria farmacéutica é unha rama da industria dedicada ao descubrimento, desarrollo, fabricación e a comercialización de medicamentos para a saúde.
-As patentes farmacéuticas son un conxunto de dereitos exclusivos concedidos por un estado ao inventor dun novo producto ou tecnoloxía farmacéutica, permitindo a súa comercialización durante un determinado tempo, a cambio da divulgación do medicamento.
-Os xenéricos son medicamentos creados para ter as mesmas propiedades dun medicamento de marca (patente) xa comercializado en canto a súa dosificación, calidad, rendimiento…este medicamento permite abaratar os costes frente á patente.
Terceira parte: transplantes e biomateriais.
7- Transplantes: definición y tipos. El problema del rechazo.
O trasplante é un procedemento complexo quirúrxico que consiste en, reemplazar un órgano/tecido/conxunto de células danado dunha persoa (receptor) por outro san, doutra persoa (doante). Existen dous tipos de trasplantes:
-Autotrasplantes: os autotrasplantes ou autoinjertos son a intervención quirúrxica na que o receptor e o doante son o mesmo individuo, é decir, aquela na que o inxerto extráese e implántase no mesmo individuo. Neste tipo de trasplantes non é posible o rechazo
-Alotrasplantes: os alotrasplantes son un tipo de trasplante no que o doante e o receptor son da mesma especie pero non son xenéticamente iguais. É o tipo de trasplante más común. Pode presentar rechazo.
O rechazo é un proceso no cal o sistema inmunitario do receptor dun trasplante ataca ao órgano ou tecido trasplantado, isto producese dunha forma natural, xa que é unha resposta fisiolóxica que induce ao organismo do receptor
8- Donación de órganos.
A donación de órganos consiste en obter órganos, tecidos… necesarios para un trasplante grazas a unha persoa donante que ofrécese para donar os seus órganos ou tecidos para algún receptor que os requira para mellorar a saúde propia, esta persoa que dona pode estar viva ou xa estar falecida.
As persoas poden ceder os seus órganos e tecidos dende a mayoría de idade (excepto a donación de médula que poden doala menores de idade), poden doar calqueira parte do corpo, sempre e cando esta non sufra patoloxía alguna, ata aproximadamente os 50 ou 60 anos de idade.
9- Biomateriais:
Os biomaterias son calqueira sustancia (orgánica ou inorgánica) deseñada para interactuar cos sistemas biolóxicos cun propósito médico (terapéutico ou de diagnóstico) ao aplicalas no corpo humano, estas deben ser compatibles, están feitos por materiais que non produzcan rechazo biolóxico e sexan resistibles á corrosión e a degradación. Como ciencia, os biomateriais teñen uns cincuenta anos. Os seus tipos son:
-Cerámicos: Duros e ríxidos resistentes á corrosións ou presións pero non aos golpes (fráxiles).
-Metales: son duros resistentes, empregados normalmente para sustituír ósos.
-Polímeros: resistentes a corrosión e algúns flexibles
-Composites: as súas capacidades dependen da súa composición (mestura de varios)
Comentarios
Publicar un comentario